Reflexologie (van voeten, maar ook handen, oren, nek en hoofd) is al duizenden jaren oud, en wordt met name in oosterse culturen als die van China en India toegepast. Begin twintigste eeuw ontwikkelde de Amerikaanse arts William Fitzgerald een westerse variant, de zone-therapie. Bij de zone-therapie wordt het lichaam in 10 verticale zones verdeeld, 5 zones links en 5 zones rechts. Het startpunt van deze zones is gelegen in de handen en de voeten en het eindpunt ligt op het hoofd. Door op 1 van die 10 banen op de voeten te masseren, krijg je een effect in die hele baan tot aan de kruin toe.

Fitzgeralds theorieën werden verder uitgewerkt door Joe Shelby Riley. Hij verdeelde het lichaam in 4 horizontale zones en begon met het vastleggen van specifieke punten op handen en voeten die een relatie zouden hebben met specifieke delen van het lichaam. Eunice Ingham, een verpleegster en fysiotherapeut heeft deze standpunten verder ontwikkeld en heeft de anatomie van het lichaam op de voeten geprojecteerd en alle punten in kaart gebracht. Zo ontstond de voetreflexzone massage zoals we die tegenwoordig kennen en die ik geef in mijn praktijk.

Grofweg gezien is de indeling van de voetreflex plattegrond als volgt: je tenen komen overeen met je hoofd. Op de bal van je voet bevinden zich je hart en longen. Onderaan je voet tref je het spijsverteringsstelsel aan. Je hiel vertegenwoordigt je bekken en billen. De binnenkant van je voet staat voor je wervelkolom en de buitenkant voor je ledematen. Verder correspondeert je linkervoet met de linkerhelft van je lichaam en je rechtervoet met de rechterhelft.